"Ik wens je al het goede toe dat maar kan en hoop je zo spoedig mogelijk zelf aan de overkant te kunnen verwelkomen"
Brieven
Al tijdens de oorlog ontvangt mijn vader bedankbrieven van Nederlanders die hij in de periode september 1940 – september 1942 in Lyon en omstreken helpt.
De strekking van de hiervoor genoemde bedankbrieven aan mijn vader is grote dankbaarheid voor wat hij heeft gedaan, voor zijn bezoekjes in de gevangenis, vaak gevolgd door een onverwachte vrijlating uit kamp of gevangenis, maar ook voor huisvesting, eten (worsten worden bij herhaling genoemd), sigaretten, chocolade en geld.
Een groot aantal van die brieven heb ik hier opgenomen, vergezeld van een enkel klein citaat. Ik hoop dat zij tot verder lezen aanzetten.
Ik heb ook opgenomen een viertal min of meer ‘officiële’ documenten uit de Lyon-periode, en drie na-oorlogse getuigenissen. In 1967 werd een poging ondernomen om mijn vader alsnog in aanmerking te laten komen voor een Koninklijke Onderscheiding. Hoe dat afliep leest u in mijn boek.
Hier ten slotte zes brieven die mijn vader ontving na het verschijnen van zijn boek Het moest gedaan worden.
Klik op de titel om de brief te lezen
"Het is mij hier wel erg tegengevallen bij verschillende personen, vooral na alles wat ik gedaan heb."
'Dit schrijven heeft tot doel tot uiting te brengen de dankbaarheid van een aantal Nederlandsche families, jegens den Heer S. Noach die gedurende hun verblijf in Lyon voor hen een steun een toeverlaat is geweest".
"Le coeur est bon, mais le cerveau a flanché"
'De in Praia das Maças aanwezige Nederlanders (...), achten zich gedwongen, vóór hun vertrek naar West Indië, uiting te geven aan hun gevoelens jegens den Heer Sally Noach...'
'Eenige dankbare Nederlanders aan Sally Noach'
"Ik wil deze brief niet beëindigen om je nog eens schriftelijk te bedanken voor al hetgeen je voor ons hebt gedaan gedurende ons gedwongen verblijf in Lyon"
"Monsieur, Sous les auspices de mon excellent ami M Paul Marx.."
"Monsieur, un de nos amis communs Monsieur Marx de Belfort..."
"Als je s' ochtends wakker wordt en je door het raam de rood-wit-blauwe vlag ziet wapperen"
"Hierbij heb ik de eer U nogmaals te bedanken voor al hetgeen U voor mijn broer Paul en voor mij gedaan hebt."
Net in Paramaribo aangekomen, vraagt Alex Veder zich af of mijn vader zijn verzoeken al heeft afgehandeld.