"Ik wens je al het goede toe dat maar kan en hoop je zo spoedig mogelijk zelf aan de overkant te kunnen verwelkomen"
Letters
Even before the end of the war, my father started receiving thank you letters from Dutch people that he helped in the Lyon area from September 1940 - September 1942. These letters demonstrate a great amount of gratitude for my father’s actions; people thanking him for his prison visits – often followed by an unexpected camp or prison release – but also for the housing support, food (sausages are often mentioned), cigarettes, chocolates, and money that he provided. I have included many of these letters, each accompanied by a short quote. I hope that they will encourage further reading. Also included are four 'official' documents from the Lyon period, and three post-war testimonies. In 1967 an attempt was made to belatedly award my father a Royal Honor; I describe the outcome of this attempt in my book. I've also included six letters which my father received after the publication of his book "It had to be done"
Click on the title to read the letter
"Het is mij hier wel erg tegengevallen bij verschillende personen, vooral na alles wat ik gedaan heb."
'Dit schrijven heeft tot doel tot uiting te brengen de dankbaarheid van een aantal Nederlandsche families, jegens den Heer S. Noach die gedurende hun verblijf in Lyon voor hen een steun een toeverlaat is geweest".
"Le coeur est bon, mais le cerveau a flanché"
'De in Praia das Maças aanwezige Nederlanders (...), achten zich gedwongen, vóór hun vertrek naar West Indië, uiting te geven aan hun gevoelens jegens den Heer Sally Noach...'
'Eenige dankbare Nederlanders aan Sally Noach'
"Ik wil deze brief niet beëindigen om je nog eens schriftelijk te bedanken voor al hetgeen je voor ons hebt gedaan gedurende ons gedwongen verblijf in Lyon"
"Monsieur, Sous les auspices de mon excellent ami M Paul Marx.."
"Monsieur, un de nos amis communs Monsieur Marx de Belfort..."
"Als je s' ochtends wakker wordt en je door het raam de rood-wit-blauwe vlag ziet wapperen"
"Hierbij heb ik de eer U nogmaals te bedanken voor al hetgeen U voor mijn broer Paul en voor mij gedaan hebt."
Net in Paramaribo aangekomen, vraagt Alex Veder zich af of mijn vader zijn verzoeken al heeft afgehandeld.